نخستین گفت‌وگو با رضا عنایتی راکه اهل اصفهان، دانشجوی ترم 3 رشته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد و حافظ کل قرآن کریم است، او حفظ قرآن را از 14 سالگی آغاز کرده و با تشویق‌های مادر در 17 سالگی به حفظ کل نائل شده است.

از کودکی فضای قرآنی در منزل ما ساری و جاری بود و خانواده به‌ویژه مادرم علاقه بسیاری داشت که بتوانم قرآن را حفظ کنم و لذا مرا در این مسیر بسیار یاری و همراهی کرد و در مقاطعی که خسته می‌شدم و کم می‌آوردم، با انگیزه‌بخشی و تقویت روحیه مرا به مسیر حفظ باز می‌گرداند. این حمایت‌ها تا امروز ادامه دارد و توانسته‌ام برخی مدرک‌های معتبر حفظ از جمله مدرک درجه 3 حفظ تخصصی را اخذ کنم.

نقش اساتید را در این مسیر چگونه ارزیابی می‌کنید؟

با حمایت خانواده توانستم در جلسات اساتید بزرگ اصفهان همچون آقایان شاه‌میوه، موسی معتمدی، همدانی و مشیری شرکت کنم و سطح خود را ارتقا دهم. همچنین از کودکی در محافل قرآنی سطح اصفهان حضور داشتم و با کمک پدر و مادر در فضایی قرآنی چه در خانه و چه در بیرون از منزل رشد کردم. شرکت در مسابقات قرآن نیز از دیگر فعالیت‌های بنده بود که در مسابقات دانش‌آموزان بارها توانستم رتبه نخست استان را در حفظ قرآن کریم کسب کنم و به مرحله کشوری راه بیابم.

حفظ کل قرآن کریم چه دشواری‌هایی دارد؟

هر کاری سختی‌های خود را دارد اما با همراهی مادرم توانستم این سختی‌ها را پشت سر بگذارم و اگرچه در ابتدا از طریق دوره‌های حفظ قرآن در این مسیر گام گذاشتم اما ادامه حفظ را در منزل پی گرفتم که به‌ویژه در ایام تابستان حفظم را پیش می‌بردم و حفظیات را به مادرم ارائه می‌دادم.

انس با قرآن چه برکاتی در زندگی شما داشته است؟

قطعاً با قرآن بودن و شناخت مفاهیم آیات و دستورالعمل این کتاب آسمانی برای زندگی، باعث موفقیتم شده و نگاهم را به مسائل بازتر کرده است، ضمن اینکه حفظ قرآن باعث شده است که ذهنم برای حفظیات قدرتمند شود و در درس‌هایم نیز در مدرسه و دانشگاه موفق باشم.

وجهه و آبروی معنوی و محبوبیتی که یک حافظ قرآن کریم نه فقط در نزد مردم بلکه به‌ویژه در نزد خدا و رسول گرامی اسلام و ائمه معصومین(ع) دارد قابل قیاس با هیچ چیزی در عالم نیست.

شما به‌عنوان یک دانشجوی قرآنی چه مطالبه و انتظاراتی در جامعه‌ دارید؟

اکثر دانشجویان از مشاهده مصادیق بی‌عدالتی در جامعه ناراحتند که اتفاقاً برخی مسئولان در کمال ناباوری در ایجاد برخی از این بی‌عدالتی‌ها سهیم هستند، لذا دانشجویان احساس می‌کنند که در جامعه و نسبت به آنان بی‌عدالتی وجود دارد.

به‌نظرم اگر همه آحاد جامعه و مسئولان و نیز اهالی دانشگاه با قرآن کریم انس و الفت داشته باشند و مفاهیم و مبانی نورانی قرآن را در زندگی به‌کار گیرند اصلاً شاهد چنین فضایی نباید باشیم. درواقع مطیع امر خدا و قرآن و پیامبر و اهل‌بیت(ع) از ایجاد هر گونه زمینه فساد و بی‌عدالتی و نابرابری جلوگیری می‌کند و قرآن حیات طیبه را برای انسان‌ها رقم می‌زند.

مشاهده برخی شرایط گویای آن است که در شناخت قرآن و عمل به دستورات الهی عملکرد خوبی نداشته و کم‌کاری کرده‌ایم. حال آنکه قرآن بازدارنده از هر گونه بی‌عدالتی در تمام لایه‌های جامعه است و رسالت این کتاب آسمانی همین بوده که در تمام ادوار تاریخ و در جغرافیای عالم، جامعه بشری را به سمت تعالی و کمال و سعادت در فضایی برادرانه و معنوی سوق دهد.

اگر تمام امور و کارها را براساس منطق قرآن پیش ببریم و عمل کنیم، یقین بدانید که بسیاری از مشکلات خود به‌خود حل می‌شود، دوست ندارم این را بگویم اما حقیقت این است که متأسفانه بخش زیادی از جامعه قرآن را کنار گذاشته و توجهی به آن ندارد و اتفاقاً همین شکایت از مهجور بودن قرآن را پیامبر اسلام(ص) در روز قیامت از امت خودشان خواهند داشت.

قرآن فقط برای این نیست که فردی آن‌را در خلوت خودش قرائت کند و وقتی قرآن را بست و به کناری گذاشت، آموزه‌های آن‌را هم فراموش کند و در اجتماع آنگونه که خودش دوست دارد و نفسش می‌گوید، زیست کند.

قرآن برای این نازل شده است که تک‌تک انسان‌ها به شناختش برسند و تمام کارها را در همه ساحت‌های زندگی براساس قرآن انجام دهند که اگر این مهم اتفاق بیفتد، طبعاً بروز آفت‌ها و فسادها و به‌دنبال آن، معضلات و آسیب‌ها موضوعیت نمی‌یابد.

کدام یک از آیات را در زندگی خودتان مورد توجه قرار می‌دهید؟

از زبان قرآن 2 فراز نورانی را در توصیه به دانشجویان مطرح می‌کنم که روشن‌کننده مسیر بوده و رسالت آنان را یادآوری می‌کند، آیه نخست از سوره مبارکه نجم آیه 19 است و خداوند تضمین می‌فرماید که وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ، ما مکلف به انجام وظیفه‌ایم، نه حصول نتیجه، یعنی سعى و تلاش وظیفه ماست. خداوند همچنین در آیه 114 سوره مبارکه طه از زبان رسولش دعا می‌کند که وَقُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا و یادآور این حدیث نبوی در تأکید بر اهمیت علم‌آموزی است که فرمودند: رسول اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند: اگر روزى بر من بگذرد و در آن بر علم من افزوده نشود، آن روز براى من مبارک نیست.

لذا ما دانشجویان باید توفیق در علم‌آموزی را مغتنم بدانیم و سطح سواد خود را تا می‌توانیم ارتقا دهیم. متأسفانه باید بگویم که این روحیه تلاش و علم‌آموزی که توصیه قرآن بوده است، در دانشجویان کمرنگ است.

همچنین باید بگویم که رشته‌های دانشگاهی باید به‌گونه‌ای طرح‌ریزی شوند که دانشجویان را برای یک زندگی متعالی و با سعادت مهیا کنند حال آنکه ما هر چه یاد می‌گیریم دردی از آینده ما دوا نمی‌کند و گویی دانشگاه پرورش دهنده عالمان بی‌عمل است که خداوند در قرآن این دسته از افراد را به‌شدت مورد نکوهش قرار داده است‌، لذا مسئولان باید برای این موضوع نیز فکری داشته باشند.